Voor ouders bedoeld
Komende maandag eindigt hier de schoolvakantie als laatste regio van het land. Dan zullen weer overal ouders hun best gaan doen om hun kind op school bij te staan, mocht dat nodig zijn. Dit hoofdstuk is speciaal geschreven voor ouders van beelddenkende kinderen die moeite hebben op school.
Ik heb dit blog vandaag niet zozeer voor leerkrachten geschreven omdat die het gewoonweg te druk hebben. Maar meestal staan zij wel open voor praktische raadgevingen van ouders over de specifieke behoeftes van hun kind.
Hoe geef je adviezen
Het is de leerkracht niet aan te rekenen dat zij (of hij) onbekend is met het verschijnsel Beelddenken. De Pabo kent het begrip immers niet, noch het adviesorgaan dat de school ondersteunt. Dit komt omdat het begrip ‘Beelddenken’ niet is voortgekomen uit wetenschappelijk onderzoek, maar uit ervaringen binnen de schoolpraktijk zelf! En dit al ruim 80 jaren. Er is hier dus sprake van een zogenaamd ‘ervaringsgerichte diagnostiek’. En dankzij moeilijkheden die sommige beelddenkertjes op school ondervinden, herkennen ouders zich later vaak ook in deze categorie.
Ik zou daarom niet in discussie gaan over het belang van wetenschappelijke onderbouwing om tot een diagnose te komen. Want dat dit zo is, is duidelijk.
Vertel liever wat de ontdekking van dit begrip jou als ouder heeft gedaan. Tallozen vóór jou hebben immers ook al opgelucht adem gehaald toen hùn anders-zijn een naam kreeg of dat van hun kind. (Ik ben er zelf zo eentje.)
Vrijheid: een relatiebegrip
Hoe sterk leeft dit verlangen niet bij ouders: dat hun kind zich vrij kan ontwikkelen! Daarom werd ik zo geraakt door deze uitspraak:
“Vrijheid is niet een eigenschap zoals een talent dat is, het is een relatiebegrip. We zijn namelijk vrij omdat anderen ons willen erkennen als vrij mens. Erken dus dat hij autonomie heeft en verleen hem recht om op eigen manier invulling te geven aan zijn leven.”
(uit een interview met Paul Cobben, hoogleraar geschiedenis van de filosofie te Tilburg, De Volkskrant van 23 april 2011)
En dit is de reden dat de leerkracht van cruciaal belang is. Zij of hij doet er werkelijk toe omdat de leerkracht in een uiterst belangrijke relatie staat tot je kind! En dit kun je haar (of hem) gerust vertellen.
Kleerscheuren
Jouw kind heeft een andere aanleg dan de meeste andere leerlingen en daarom van nature ook een andere voorkeur van leren. Het geeft niet als het beelddenkertje zich leert aan te passen aan het overwegend lineair denkende onderwijs, maar dit gaat niet altijd zonder “kleerscheuren”. De leerkracht kan de pijn daarvan wel degelijk verzachten!
Een specifiek eigen voorkeur van leren
Neem nu Robin (11) die in de vakantie een heus filmpje maakte. Hij heeft dit helemaal in zijn eentje uitgedacht en al experimenterend in elkaar gezet. Hij tekende hiervoor wel honderd verschillende poppetjes om tot een verhaal te komen. (Zijn moeder hielp alleen met netjes uitknippen van de onderdelen.) Vervolgens fotografeerde hij elk segment stuk voor stuk. Hier en daar voegde hij wat gekkigheid toe en stopte er een melodietje achter.
Met andere woorden: Robin leerde al doende om een tekenfilmpje te maken. En dat is het nu net wat een beelddenker het aller-, allerliefste doet!
Robin is er duidelijk zo eentje. Zijn moeder, al even gedreven, is nu een structuur aan het uitdenken om van mijn weblog een prettig leesbaar boekje te maken. En Robin gaat dit illustreren!
Het volgende blog zal gaan over nog wat andere voorkeuren die beelddenkers hebben om prettig te kunnen leren.
