Ik ben van de verhaaltjes
Kortgeleden belandden we in een hilarisch avontuur. In een verblijf, ontdaan van alle moderne gemakken, moesten we het maar zien te redden. Ellen, de verzinster van dit alles, gaf ons een korte excursie. “Ik ben van de verhaaltjes”, zei ze. Haar open blik, snelle reactie, humor en ondernemerszin deden meteen een lampje branden: “Hier staat weer een soortgenoot!”
We troffen een lunch aan met slechts vier krentenbollen, niet bepaald een ruimhartige maaltijd voor vier personen. Totdat we de ingrediënten vonden om pannenkoeken mee te bakken. Maar dan wel op een heuse houtkachel! We zijn zo druk geweest als een klein baasje en tuimelden van de ene in de andere ontdekking, een etmaal lang. Onvergetelijk!
Hierna ging mijn linker hersenhelft op vakantie (en ik mocht mee). Woorden werden plotseling onvindbaar, dromen kregen de kans en ik mocht me weer eens onderdompelen in verhalen uit het meegenomen boek. Het besef van tijd had ik thuisgelaten. Heerlijk, maar daarom kwam dit blog wat later dan gepland. Nu dan de rest.
Verhalen verbinden
Ik vond eens een boek in de trein: “Verhalen verbinden; ruimte voor vertellen op school”, een aanrader voor iedereen die met kinderen werkt! (ISBN-13: 978-90 6508 568 9)
Hierin lees je weer eens hoe belangrijk verhalen zijn. Voor beelddenkers vormen ze een noodzaak, voor de leuk, maar bovenal nodig in het leerproces. Nieuwe informatie wordt gekoppeld aan eigen associaties van vergelijkbare ervaringen, gevoelens en gebeurtenissen. Het begeesterde mengelmoesje (verhaaltje) dat zo ontstaat, helpt om het nieuw geleerde in het lange termijngeheugen op te slaan.
Maar, och… we zijn al beland in het laatste hoofdstuk van deel 1! En ik heb nog een hele verzameling verhalen! Zoals het verhaal over Fransje (55), een bevlogen lerares Engels die haar leerlingen boeit met het ene waargebeurde verhaal na het andere. Ze is, als vrijgezelle, in haar vakanties immers altijd onderweg, meestal intercontinentaal en beleeft daar werkelijk de gekste dingen, in het Engels!
En misschien heb jij ook verhalen liggen over onderwerpen die komen gaan? Stuur ze op en ik zal ze trachten te verwerken.
Moge er plaats zijn voor alle kleuren onder de zon
Met deel 1 heb ik geprobeerd een positief beeld te schetsen van beelddenkers. Ter afsluiting daarvan volgt dit toepasselijke verhaal uit het eerder genoemde boek:
“Heb je wel eens gezien dat kleuren met elkaar vechten? Let daar maar eens op vandaag. Voordat het avond wordt, kun je zien hoe zwart tegen wit duwt, en hoe het grijs van de wolken langzaam het blauw van de hemel opslokt. Meestal gaat het er rustig aan toe, maar als het stormt en regent lijkt het een heel slagveld van kleuren. En in het hart van de zomer komt er een rode gloed bij, als de zon maar geen afscheid nemen wil. Het lijkt wel of de zon jaloers is op het heldere geel van de maan.
Dus vanavond, als het weer schemert en als je kijkt naar het gevecht van de kleuren, maak dan een afspraak met jezelf om een einde te maken aan het oudste dominospel van de wereld: ik heb meer stippen dan jij, dus ben ik belangrijker, ik sta boven jou.”
(Rabbijn Soetendorp)
Volgende hoofdstukken: B1.Hoe meet je beelddenken?, B2.Wat een beelddenker niet is, B3.Cultuur versus beelddenken, B4.Diagnoses, B5.Als Ad(h)d in de familie zit, B6.Als autisme in de familie zit, B7.Tot groei en bloei brengen, B8.Adviezen t.b.v. het Basisonderwijs, B9.Adviezen t.b.v. het Voortgezet onderwijs, B10.Literatuur en websites
