Het weerzien met Heleen!
Vijfentwintig jaar lang hebben we elkaar niet gezien. Tussen haar tiende en 15de zat zij in een clubje dat een vriendin en ik hadden opgestart. Toen zijn we verhuisd en hebben we elkaar uit het oog verloren. En gisteren stond ze zomaar op mijn stoep!
Heleen is inmiddels een gerijpte vrouw van 40 met nog steeds dezelfde open blik, hartelijkheid en spontaniteit. We zijn nu samen collega-coaches. Bovendien blijkt ze ook nog eens een soortgenoot beelddenkster te zijn. Wat hebben we moeten inhalen!
Ze denkt niet alleen in beelden, ze is ook altijd druk met denken en zit boordevol creatieve ideeën. Ze laat zich leiden door een sterke intuïtie en is daarnaast supersociaal en bewogen voor mensen in problemen. Nieuwsgierig en origineel als ze is, werd ze als kind al aangetrokken om buiten de gebaande wegen te treden.
Op haar man heeft zij haar liefde voor paarden overgedragen en samen zetten ze deze nu in voor managementtrainingen en workshops, voor personeelsuitjes, trouw- en rouwvervoer. Met het tweespan (zie foto).
Deze energieke vrouw is ook nog eens een geliefde suikertante voor diverse neefjes en nichtjes. Haar gevoel voor rechtvaardigheid verried zich toen ze sprak over haar neefje met PDD-NOS.
Waarom zo bescheiden?
We boomden samen over het waarom van onze bescheidenheid, iets dat ik bij zoveel beelddenkers heb opgemerkt. Overigens ken ik ook behoorlijke opscheppers onder deze groep, maar die vormen in mijn ervaring toch een minderheid.
We kregen het algauw over de moeite om onszelf aan te prijzen en de neiging om te pleasen. Deels bedachten we dat die bescheidenheid misschien te maken heeft met onze neiging tot perfectionisme. Dus ook met onze sterke zelfkritiek en begeleidende faalangst.
Beelddenkers roepen vaak weerstand op
We roepen in elk geval vaak weerstand op zodra we onze veelheid aan ideeën inzetten. Hiermee razen we anderen voorbij.
Soms reageren mensen ook afwijzend omdat we onze intuïtie inzetten. Mensen willen liever argumenten en (zeer zeker!) een rustiger betoog.
Beelddenkers zijn gevoelsmensen, dus kruipen zij misschien ook sneller in hun schulp als mensen niet zo enthousiast reageren op hun vele ingevingen. “Doe maar gewoon…”, dan val je niet op en speel je op safe.
Een innerlijke drang tot creëren
Tot slot hebben we het gehad over onze persoonlijkheid die vaak pas laat tot bloei komt en misschien ook daarom voor de nodige onzekerheid zorgt.
Zo las ik twee jaar geleden een prachtig interview over Katinka Polderman, cabaretière. Wat me daarin vooral trof was haar uitspraak: “Als je niet een beetje onzeker bent, kun je geen mooie dingen maken.” Zij heeft er nooit voor gekozen om op het podium te staan en belangstelling te genieten. Dit hoeft voor haar zelfs helemaal niet! Zeker in het begin vond ze optreden verschrikkelijk, echt verschrikkelijk.
Ze schrijft liedjes omdat ze dit leuk vindt en fijn om die aan anderen te laten horen. Ook bij haar blijkt opnieuw dat beelddenkers hun ding doen vanuit een innerlijke drang tot creëren. Punt.
Maar misschien betreft dit alleen de vrouwelijke beelddenkers? Het zou interessant zijn als de mannelijke beelddenkers (tevens lezers van dit blog) eens hierop (en hieronder) zouden reageren!
Volgende hoofdstukken: 30.Verhalenverzamelaar
Tweede deel: B1.Hoe meet je beelddenken?, B2.Wat een beelddenker niet is, B3.Cultuur versus beelddenken, B4.Diagnoses, B5.Als Ad(h)d in de familie zit, B6.Als autisme in de familie zit, B7.Tot groei en bloei brengen, B8.Adviezen t.b.v. het Basisonderwijs, B9.Adviezen t.b.v. het Voortgezet onderwijs, B10.Literatuur en websites
