Druk gedrag

Onderstaande tekst is overgenomen uit de maartcolumn van www.wateenverschil.info

Laatst* las ik dat er vorig jaar minder ADHD-medicatie zoals Ritalin werd gebruikt en dat er minder diagnoses ADHD werden gesteld. Goed nieuws! Men is in de psychiatrie blijkbaar toch wat voorzichtiger geworden met de diagnose, die een grote impact heeft op jonge kinderen die nog volop in ontwikkeling zijn. Een diagnose kan een toegang tot de hulpverlening zijn, maar kan ook als een selffulfilling prophecy werken.

Hoe kan het toch dat we bij ‘drukke kinderen’ al snel aan de gedragsstoornis ADHD denken? En ligt het wel altijd alleen aan het kind? Biopsycholoog Martine Delfos heeft ooit eens gezegd over kinderen met ADHD: ‘Tachtig procent heeft het niet, maar is druk vanwege de drukte van deze tijd.’

Er zijn zelfs mensen die beweren dat ADHD helemaal niet bestaat. In 2012 baarde psycholoog Laura Batstra opzien met haar boek Hoe voorkom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen. Volgens haar is het heel goed mogelijk om hulp aan een kind of gezin te bieden zonder dat er een psychiatrische diagnose wordt gesteld.

Ook de Amerikaanse neuroloog Richard Saul is van mening dat ADHD niet bestaat. In zijn boek ADHD does not exist uit 2014 schrijft hij dat we vastzitten in een cirkel van misdiagnose en het overdreven voorschrijven van pepmiddelen zoals Ritalin, die gevaarlijke bijwerkingen hebben.

Die bijwerkingen zijn inderdaad niet mis. Op korte termijn heeft Ritalin onder meer de volgende bijwerkingen: verminderde eetlust, tics, wazig of slecht zien, slaapstoornissen, buikpijn, hartkloppingen en verhoogde bloeddruk. Op langere termijn belemmert het de groei van met name de hersenen. Maar de ergste bijwerking, zo schrijft Barbara Salmonsohn in haar boek Ritalin is de oplossing niet, is het feit dat kinderen aan hun eigen zelfwaarde en kracht gaan twijfelen. Want er is blijkbaar iets ‘mis’ met hen; zonder dat pilletje zouden ze niet ‘normaal’ kunnen functioneren. Daar komt nog bij dat Ritalin geen echte, duurzame oplossing is. Het geneest niet, het onderdrukt alleen de symptomen. Je kunt een kind pas echt helpen als je naar de oorzaken van het gedrag kijkt en die op een kindvriendelijke manier aanpakt.

Barbara Salmonsohn toont in haar boek aan dat zaken als onvolwaardige voeding, milieu-invloeden (luchtvervuiling, zware metalen, pesticiden in voeding), allergieën en een verstoorde suikerstofwisseling een rol kunnen spelen bij hyperactiviteit. Ze pleit voor een holistische aanpak die onder meer bestaat uit gezonde voeding, homeopathie, gezinsondersteuning en versterking van de weerbaarheid, eigenwaarde en sociale competenties van de kinderen. Daarnaast zouden we moeten nadenken over interessanter onderwijs, kleinere klassen en meer lichaamsbeweging.

Richard Saul vindt ook dat je in eerste instantie de leefstijl moet aanpassen: ‘Gezonder eten, meer bewegen en beter slapen kan al heel wat dingen verzachten, waaronder prikkelbaarheid, gebrek aan focus en impulsief gedrag. Verder moeten we anders leren kijken naar de problemen in plaats van te grijpen naar de achterhaalde diagnose waar dokters, farmaciebedrijven en zelfs patiënten zich aan vastklampen.’**

Laten we hopen dat de trend doorzet. Minder diagnoses, minder medicijnen, en meer aandacht voor voeding en leefstijl. Er zijn betere oplossingen dan Ritalin. En gelukkig gaan steeds meer mensen dat inzien.
——————————————————————————————————————————————
* https://nos.nl/op3/artikel/2268765-forse-daling-in-gebruik-van-adhd-medicijn-ritalin.html
** https://www.hln.be/nina/fit-gezond/neuroloog-trekt-conclusie-adhd-bestaat-niet~a1e21387/

About Pien

In de zelfkenniswerkplaats van Pien helpt de zelfkennismethode (ZKM) op weg naar dichterbij
This entry was posted in Geen categorie and tagged , , , , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *