Anneke de verbinder
Vandaag kwam ik in de stad Anneke weer eens tegen, altijd uitermate inspirerend. Na jarenlang radio-omroepster te zijn geweest pakte zij, 73 jaar oud, haar spullen op om het gezin van haar zoon te ontlasten. Haar autistische kleinzoon vergde veel aandacht en daarom verhuisde zij naar Zutphen. Of zij nu in de provincie woont of in het drukke Hilversum, het gaat haar allemaal even gemakkelijk af. Als zij zich maar kan verbinden met mensen.
Eenmaal hier sloot zij zich aan bij een kerkgenootschap na een buitenkerks leven van meerdere decennia. “Een kerk moet verbinden”, vindt ze, “met haar netwerk kun je zoveel meer betekenen voor vluchtelingen en andere mensen.” Zij werd daar in de kortste keren de mater familias, “vanwege mijn leeftijd, hoor!”. Op het terrasje vanmorgen waren de keren dat zij iemand toezwaaide dan ook niet meer te tellen op een hand.
Uit haar rappe mondje buitelde het ene verhaal over het andere. Beeldende verhalen over spontane ontmoetingen en onbesuisde avonturen waar zij en haar man toentertijd in terecht zijn gekomen, over jarenlange vriendschapsbanden die over en weer gekoesterd worden.
Met haar 85 is Anneke voor mij een voorbeeld, als mens en als beelddenkster. Vanwege haar openheid van geest, haar brede belangstelling en levendigheid. En niet in de laatste plaats vanwege haar sterke sociale betrokkenheid.
Bart de volharder
En dan Bart, maar half zo jong als Anneke, hij volhardt!
Na zijn VWO heeft hij heel wat diploma’s binnengehaald: die van Engels tolk-vertalen, van een Master of Business Administration en tot slot die van de Pabo.
Omdat hij zich tot voor kort super onzeker heeft gevoeld zocht hij helaas altijd banen die onder zijn niveau waren. Met als gevolg dat hij ook altijd tussen mensen zat die zijn interesses niet deelden en zijn creatieve ideeën en humor niet op waarde wisten te schatten. Maar misschien leed hij wel het meest onder de mentaliteit van zijn collega’s die het wel best vonden om te functioneren in een vastomlijnd (dus saai) patroon. Zij zaten niet te wachten op vernieuwingen. Kortom Bart was nergens op zijn plaats.
Maar gelukkig, na een lange crisisperiode, heeft Bart uiteindelijk zichzelf gevonden. Hij heeft leren accepteren dat hij geen doorsnee mens is maar een beelddenker. Iemand met een opvallend originele en creatieve geest en een groot gevoel voor humor. En een onstuitbare levenslust!
Bart is onlangs als zelfstandig ondernemer begonnen, een werksituatie waarin hij alles zelf kan bedenken en ongehinderd creatief kan zijn. Maar ja, hij is net als Anneke ook een sterk sociaal wezen en wil daarom niet alles helemaal op zijn eentje doen. Via LinkedIn vond hij een maat die op zakelijk gebied dezelfde interesses heeft als hij. Samen brainstormen zij nu heel wat af en delen zij hun netwerk en ervaringen en zetten zij samen strategieën uit om klanten te werven. Elk voor zich. Beide mannen gunnen elkaar namelijk wel een eigen marktaandeel, maar houden wel hun portemonnees gescheiden. Collegialer kan het niet, dacht ik zo.
