Dyslexie en beelddenken (1)

Schooltrauma
Twee weken geleden belandde ik zomaar in een bijna vergeten episode uit mijn middelbare schooltijd. Vanwege een aantal aardige kennissen deed ik mee aan een streng klassikaal vormgegeven cursus van maar liefst zes keer drie uur. De cursus wordt geleid door twee goed bedoelende vrijwilligers die nauwgezet en streng hun programma afwerken. Nadat ik daar als een klein kind tot de orde werd geroepen, borrelde er heel oud en puberaal verzet in mij op. Ik voelde mij weer de vernederde tiener van toen die in de verkeerde film was terechtgekomen en die zich ronduit verveelde. Afschuwelijk mij plotseling weer zo gevangen te weten, onbegrepen en alleen.

Dyslectisch
En hoe moet dit dan zijn als je dyslectisch bent?! Zoals Simone, een sprankelend meisje van 19 dat tot voor kort het zorgenkind was van haar ouders. Zij heeft wel zes scholen van binnen gezien.
Tot aan haar 16de. Toen zette ze er een punt achter door auditie te doen voor een MBO-Theaterschool. En daar is zij glansrijk aangenomen, op slechts één voorwaarde: dat ze na het eerste jaar zou doubleren omdat ze immers geen enkel diploma had. Maar dat ze überhaupt werd aangenomen maakte haar zo gelukkig dat zij hier geen enkel bezwaar tegen had.

Depressief
Terugkijkend op haar schoolplichtige periode begrijpt ze nu dat ze toen niets anders is geweest dan depressief. Zonder dit overigens te weten, ze wist niet beter! Geen enkele school is in staat gebleken haar te leren lezen. Want niemand heeft zij daar ontmoet die haar onbevangen tegemoet trad vanwege haar zogenaamd ‘meervoudige problematiek’ zoals NLD, Pdd-nos en MCDD. “Ach”, zei ze bij de laatste twee scholen, “jullie geloven toch niet in me, waarom zou ik dan nog mijn best doen? Ik word hier toch weer weggestuurd.”
Eenmaal op de Theaterschool echter behaalde Simone de allerhoogste cijfers! Zij deed het daar zelfs zo goed dat de schooldirectie haar aanvankelijke voorwaarde heeft ingetrokken!

Levenskunst
Naast theater doet Simone veel aan acrobatiek om zich te ontladen en om geld te verdienen. Het liefst wordt zij professioneel acrobaat en entertainer. Maar daarnaast zou zij heel graag theaterdocent willen worden om theater te maken voor en met mensen met een beperking. “Ik wil dat ook zij hun talenten gaan ontdekken zoals ik dat heb mogen doen”

En, hoe zit het nu met haar lezen? Volgens haar moeder leest zij hooguit tien zinnetjes per dag. Gelukkig heeft zij vroeger thuis wel haar woordenschat en literatuurkennis ontwikkeld met behulp van luisterboeken. Eenmaal zelfstandig redt zij het dankzij speciale voorleessoftware.

Wat een levenskunstenares!
En wat een prachtouders heeft zij die er alles aan hebben gedaan om dit meisje toch zoveel mogelijk bagage mee te geven naast alle ellende op school. Hierdoor, én door haar positieve levenshouding, is Simone kunnen uitgroeien tot iemand die echt op haar plek is gekomen. “Leeftijdgenootjes weten eigenlijk niet wat gelukkig-zijn is omdat zij zonder problemen hun school hebben doorlopen. Maar ik heb op de theaterschool overduidelijk mogen ontdekken wat dat woord betekent!”

About Pien

In de zelfkenniswerkplaats van Pien helpt de zelfkennismethode (ZKM) op weg naar dichterbij
This entry was posted in Geen categorie and tagged , , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *